Dodatkowe informacje

Dodatkowe informacje, które mogą być przydatne, udostępnione na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Co to jest specyfikacja produktu i co powinna ona zawierać?

Producent, który ubiega się o Chronioną Nazwę Pochodzenia albo Chronione Oznaczenie Geograficzne musi sporządzić opis produktu zwany specyfikacją. Aby produkt rolny lub środek spożywczy kwalifikował się do korzystania z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, sposób jego wytworzenia musi być zgodny z tą właśnie specyfikacją

Specyfikacja produktu musi zawierać:

• nazwę produktu rolnego lub środka spożywczego, w tym nazwę pochodzenia lub oznaczenia geograficzne,
• opis produktu rolnego lub środka spożywczego obejmujący w stosownych przypadkach surowce, główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne cechy produktu lub środka spożywczego,
• definicję obszaru geograficznego (dokładne określenie granic), ze wskazaniem, czy odbywają się w nim wszystkie etapy wytworzenia czy tylko niektóre z nich,
• dowody, że produkt rolny lub środek spożywczy pochodzi z obszaru geograficznego, z zaznaczeniem czy zachodzą na nim wszystkie czy tylko niektóre etapy wytworzenia,
• opis metody uzyskiwania produktu rolnego lub środka spożywczego, a w stosownych przypadkach, oryginalne i niezmienne metody lokalne oraz informacje dotyczące pakowania,
• szczegóły, z których wynika związek między jakością i cechami charakterystycznymi produktu rolnego lub środka spożywczego a środowiskiem geograficznym,
• szczegóły, z których wynika związek między określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu rolnego lub środka spożywczego a środowiskiem geograficznym,
• szczegóły dotyczące struktur kontroli, czyli wskazanie jednostki kontrolnej,
• szczegóły etykietowania – chodzi tu o określenie, w którym miejscu na opakowaniu pojawi się chroniona nazwa pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne
• wszelkie inne wymagania określone przez przepisy krajowe lub przepisy wspólnotowe.

Także przy ubieganiu się o Gwarantowaną Tradycyjną Specjalność producenci muszą przedłożyć opis (specyfikację) produktu, która powinna zawierać:

• nazwę – samą w sobie specyficzną bądź wyrażającą specyficzny charakter danego produktu rolnego lub środka spożywczego w jednym lub kilku językach, ze wskazaniem, czy grupa składa wniosek o rejestrację z zastrzeżeniem lub bez zastrzeżenia nazwy,
  podanie opisu produktu rolnego lub środka spożywczego obejmujące jego główne właściwości fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne,
• podanie opisu metody produkcji, którą producenci są zobowiązani stosować, w odpowiednich przypadkach łącznie z właściwościami i cechami użytych surowców lub składników i metody otrzymywania produktu rolnego lub środka spożywczego,
  najważniejsze elementy określające specyficzny charakter produktu i, w odpowiednich przypadkach, wykorzystaną podstawę odniesienia,
• najważniejsze elementy świadczące o tradycyjnym charakterze produktu,
  minimalne wymogi oraz procedury kontroli specyficznego charakteru.

Grupa Producencka. Czyli jaka działania i czym powinien pamiętać producent ubiegający się o rejestrację.

Tworząc grupę należy pamiętać, że nazwy pochodzenia oraz oznaczenia geograficzne służą przede wszystkim promocji regionu lub miejsca i podniesieniu ich walorów turystycznych. Dobrze jest zatem, aby jak największa liczba producentów i przetwórców korzystała z ochronnego znaku.

W ramach grupy dobrze jest przyjąć regulamin dotyczący utrzymywania jakości produktów noszących chronioną nazwę. Taki regulamin daje podstawę do wzajemnej kontroli przez wszystkich wytwarzających.

Szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowanie specyfikacji. Im lepiej i dokładniej zostanie ona przygotowana, tym mniejsze zagrożenie, że trzeba będzie ją poprawiać i uzupełniać na żądanie organu krajowego albo Komisji Europejskiej. Uzupełnianie dokumentacji znacznie wydłuża procedurę rejestracji. Dobrze opracowana specyfikacja pozwala także uniknąć sprzeciwu ze strony innych podmiotów.

Warunkiem dobrego przygotowania specyfikacji jest w pierwszej kolejności analiza nazwy pod kątem jej tradycyjnego albo regionalnego charakteru. Należy zbadać czy:

• nie stała się ona nazwą rodzajową, jak np. ser tylżycki lub kiełbasa krakowska,
• nie wprowadza konsumentów w błąd,
• można wykazać jej regionalny lub tradycyjny charakter.

Ponadto warto ocenić, czy nie ma innych zainteresowanych do korzystania z nazwy. Jeśli są, należy także ich włączyć w procedurę rejestracji.

Jeżeli nazwa zostanie zarejestrowana i grupa jest jedynym podmiotem uprawnionym do korzystania z niej, powinna ona pamiętać o utrzymywaniu jakości produktu, gdyż może to stanowić podstawę odebrania prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia lub świadectwa szczególnego charakteru.

Grupa, która korzysta z nazwy, powinna badać sytuację na rynku, aby szybko reagować, gdy osoba nieuprawniona korzysta z ich nazwy.